Mijn MinderMiniMannen
Zoals beloofd, de update van mijn MinderMiniMannen…
Te beginnen met de oudste; mijn na-de-zomervakantie-achtstegroeper. Groep acht! Nog maar een jaartje en dan mag het naar de middelbare. Wordt een belangrijk jaar, zijn nieuwe school uitkiezen. Momenteel hebben we werkelijk nog geen idee. Hij niet, wij niet… En volgens mij beginnen de open dagen al ergens in november…
De oudste MiniMan is tegenwoordig een driftige X-Boxer. Wil ab-so-luut niet gefotografeerd worden en al helemaal niet besproken. Niet op het digitale, niet in het klaslokaal, gewoon niet!
Douchedeur gaat al een paar maanden op slot, zijn puberDNA is volop in ontwikkeling. Het is een heerlijke vent waar je al grote gesprekken mee kunt voeren. Die je om een boodschap kunt sturen en die zelfs – mits je het even vraagt, al dan niet dwingend – de woonkamer voor je stofzuigt.
Dan de jongste; zo anders en soms zo hetzelfde als zijn grote broer. Het blijft een blij ei, altijd vrolijk en in een goed humeur. Chagrijnig staat niet in zijn woordenboek. Knoopt met iedereen een praatje aan en heeft nog steeds een grote fantasie. Na de zomervakantie gaat De Kabouter al naar groep vier. Groep drie doorliep hij enigszins met tegenzin, het was de eerste paar maanden nogal wennen; je moest werken! Iets waar hij in groep een en twee nooit zoveel mee bezig was… Kwam met zijn gezellige klets en grote blauwe amandelvormige kijkers met nogal veel weg #grrrr
Zijn woordgebruik blijft verbazingwekkend. Zo eet hij sinds kort ook stikvis (ik hoor jullie denken; visstick! Nee… kibbeling) en prapika blijft een tongbreker… En het interesseert hem totaal niet.
Na een jaar of anderhalf zonder voortanden boven, zijn deze eindelijk aan het groeien. Hij verloor een van deze twee tanden al toen hij twee jaar was, misschien kan hij dan ook eindelijk eens met een mond vol tanden staan, lekker rustig!