Spammen…
Spam. Het staat vol met spam in mijn dashboard. Daar waar ik jullie had moeten spammen met mijn leventje, werd ik gespamd…
Begin februari plaatste ik na lange tijd weer een berichtje, wilde de draad weer oppakken. Toen kwam De Longontsteking. Die was heftig, heul heftig. Weken ziek geweest, een conditie van een ui en hoesten hè, vreselijk hoesten.
Dat benauwde bleef en ging niet meer over. Nou heb ik dat eigenlijk altijd wel gehad, behalve wanneer ik in de Italiaanse bergen ben.
De dokter, waar ik toch al een strippenkaart had, besloot nader onderzoek. Na een longfoto, bloedonderzoek en een vette rekening van de zorgverzekeraar, kon er nog steeds niet echt volmondig astma worden gezegd. We houden het lekker algemeen en zetten COPD op je status. Puffers werden voorgeschreven en gebruikt.
Ook mijn lijf deed zeer, steeds meer zeer. Eigenlijk had ik daar ook altijd al last van gehad zei ik in een van de vele gesprekken met vriendinLin. “Zou jij niet, net als ik, fybromyalgie kunnen hebben? Alle symptomen komen overeen met die van mij…”Ik ging naar een fysiotherapeut en zij stelde vraag na vraag, voelde aan mijn lijf en concludeerde al vrij snel dat ik in ieder geval hypermobiel was. Ze raadde me aan naar de huisarts te gaan om een verwijzing voor de reumatoloog te vragen. Zo gezegd, zo gedaan en al twee weken later zat ik in het O Zo Grote Maasstad Ziekenhuis.
Na wat onderzoek hier, onderzoek daar, bevestigde de reumatoloog de suggestie van vriendinLin; fybromyalgie. Ik heb fybromyalgie. Waarschijnlijk al mijn hele leventje. Dat verklaart ontzettend veel, er vallen veel puzzelstukjes in elkaar. Niet tegen nachten doorhalen kunnen. Moord en brand gillen als iemand aan mijn bovenarmen zit (bijvoorbeeld mijn moeder vroeger, als we moesten oversteken), eczeem, darmproblemen, depressie, luchtwegproblemen, pijn in mijn lijf, overgewicht in verband met vertraagde stofwisseling, onverklaarbare jeuk aan mijn benen, hormoonproblemen…En al die jaren werd steeds gezegd dat men het niet echt wist, dat ik er mee moest leren leven… Maar waarmee dan?nu zijn we er, ik moet leren leven met fybromyalgie. En dat is voor mij best gemakkelijk. Veel mensen krijgen de diagnose vooraf, ik krijg ‘m achteraf. Al die vage verschijnselen van mijn lijf hebben een naam gekregen…
Medicijnen zijn er niet. Behalve wat spierverslappers en ontstekingsremmers ter voorbereiding op zware inspanning, zoals bijvoorbeeld het aanstaande concert van Robbie Williams (Robbie Williams!). Zodat je de dagen na het concert wat gemakkelijker doorkomt. Veel rust, dat is eigenlijk het belangrijkst.
Goed, inmiddels ben ik aardig op weg. Door een goede fysio neemt de pijn af, ze maakt mijn bindweefsel los. Al resulteert dat wel in tijdelijk heul veel pijn. Man dat doet zeeheer…
Ik ben goed op weg met hardlopen. Na een dik jaar drie keer per week 5 kilometer wandelen met vriendinLin, zijn we acht weken geleden begonnen met een hardloopschema. Twee keer per week en aangevuld meet zeer veel tips (en jubelende tops) van onze fysiotherapeute. Vanmorgen renden we 25 minuten achter elkaar…
Vorig jaar kon vriendinLin niet eens vijf minuutjes wandelen. We zijn dus goed op weg. Achter de begonia’s? No way!
Volgende week nog naar de vaatchirurg om te horen waarom mijn scheenbeen zooooo vreselijk veel pijn doet (waarschijnlijk spataderproblemen) en dan maken we ons op voor de 5 kilometer.
Volgende blog: hoest met de Minimannen?
ControlAltDelete
Werken met een eigen PuntEnEl voelt goed, ik voel mij een vrouw van deze (digitale) wereld. Al moet ik nog zoveel uitknobbelen, het kan me niet schelen. Geen idee wat een PlugIn nu precies doet, de exacte defenitie van een Widget is ook nog niet tot me doorgedrongen (is dat nou hetzelfde als een App op mijn I-Phone? vraag ik mij redelijk blond af) en als het gaat over een Progje, vraag ik me onzeker af of er nu gewoon een Programma(atje) wordt bedoeld…
Anyway, het doet allemaal niets af aan het feit dat ik toch maar mooi even een eigen layout heb gemaakt. Want als ik ergens aan begin dan moet en zal en wil ik dat het enigszins aan mijn wensen voldoet… Qua kleur dan hè, PlugIn- en Widgettechnisch moet ik nog aan de slag.
En dan, als al dat gefröbel er op zit (sinds mijn studie weet ik dat deze term niet spontaan uit de lucht is komen vallen maar is ontstaan naar aanleiding van de theorieën van de grote meneer Fröbel. Himself. Maar dat terzijde…), zal ik ook aan de slag moeten en mijn grote hobby weer oppakken. Schrijven.
Over mijn Minimannen©, over mijn TMM (jahaaa, daar is ‘ie weer!), over mijn heerlijke nieuwe baan, over mijn lijf & leed, over huishoudelijke zaken, over dagelijkse dingen, over mijn ergernissen (herinner me vaag nog iets over Leontien B.), over alles wat me bezig houdt.
Nu ik vakantie heb – lees: had – was er tijd. Nu de grootste stressweken van het schooljaar er aan komen, moet ik tijd maken.
En net nu ik daar voor wil gaan, krijgt mijn oude, trouwe peeceetje kuren. Gooit spontaan progamma’s (Progjes?) er af. En dan niet zomaar wat programma’s hè. Nee, PSP! Word!
ControlAltDelete, systeemherstel, crap gecleaned en het wil niet meer. De programma’s staan op de peecee maar het systeem ondersteunt het gewoon niet meer…
Voorlopig dus geen fotootjes van mijn mannen. Want. Mijn programma wordt net zo min ondersteund als enkele specifieke gebieden en/of onderdelen van mijn uitzakkende lijf. Bij gebrek aan een hond, gaat hier de PeeCee dus op het baasje lijken. Heb ik weer…
Ik snap het….. Niet!
Vol frisse moed begon ik op het vernieuwde weblog. Met een instelling als vanouds, zo één van ‘ach, even zien en doen en dan heb ik het binnen no time onder de knie want dat WordPress is o-zo-gemakkelijk’.
Nou, have I got news for you… tis niet waar! Gewoon niet!
Ik zie de meest mooie blogs om me heen en mij lukt het van geen kanten. Zou ik het verleerd zijn? Kan ik mij nu echt alleen nog maar beperken tot schrijven en zo af en toe een kiekje?
Ik wil zo graag van die kekke tabs achter deze pagina, waar dan leuke plaatjes te vinden zijn.
En wat kopjes, tekstjes en plaatjes in de kolom links van u.
Kweet alleen nie hoe of ik dat op of in mijn blogje krijg. Ook dat grijze randje om mijn plaatjes vind ik hoogst vervelend, alsof ik in rouw gedompeld ben… #grrrr!
En na een middagje gefrustreerd zoeken, proberen en lichtelijk gevloek, geef ik het gewoon maar even op. Voor nu…
Voorlopig eerst maar eens even een lentewerkboekje maken. Dat lukt tenminste…
Het CB dus…
Het CB, mijn vrienden zijn het niet. Niet nieuw, wisten jullie al.
Op de meet & weeg mevrouw na dan, die is leuk. Die heeft humor en heeft een strak regime, een wijf met ballen. Helemaal mijn ding…
Daar houdt mijn compassie met het CB trouwens wel meteen op ook. Deze keer mochten wij ons melden bij de *kuch* arts. Nou is ze best aardig, maar vreselijk moeilijk te verstaan door haar zwaar Franse accent.
Wel briljant trouwens, hoe ze de namen van mijn jongens uit spreekt…
Dion vond het meten en wegen nog wel leuk, maar eenmaal binnen bij de *kuch* arts was het over met zijn meegaandheid. En normaal is hij erg leuk, altijd en overal. Altijd een praatje klaar, beetje grijnzen.
Maar niet bij de *kuch* arts. Niets…
Ze legde vijf blokjes achter elkaar en een er bovenop, "Oeh kijke Dijohn, unne vraktwaagun".
Dion zat bij mij op schoot, draaide zijn hoofd om naar mij en zijn blik zei letterlijk "dat wijf is gek geworden. Da’s geen vrachtwagen, dat zijn blokjes. Zeg jij het, of zal ik het doen ?"
Serieus, ik lag bijna van mijn stoel. Lekker joch !
Ze tekende een streep op een papiertje. "Kijke Dijohn, unne streepju. Kan jij voor mij ook unne streepju maakuh ?" en schoof het papiertje richting Dion.
Hij schoof het papiertje resoluut terug met de briljante opmerking "ga maar zelf streepjes maken".
Ja, what can I say ? Hij tekent liever rondjes…
Ze pakte een bal en vroeg hem er eens tegenaan te schoppen. Zijn antwoord was "ik fin nie leuk goppe". Hij bleef zitten, weigerde dienst. Ze smeekte hem toch eens tegen de bal te schoppen. Hij hield voet bij stuk.
Ik zeg: dat kind blaakt van het zelfvertrouwen, houden zo ! Zij vond het voornamelijk dwars. Mijn reactie was dat hij inderdaad niet van het voetballen was en vroeg haar of ze niet een pop had zodat hij kon laten zien hoe goed hij daarmee was maar meer van het gooien. Daarop sprong hij van mijn schoot, huppelde naar de bal en gooide de bal hard en in xc3xa9xc3xa9n strakke en rechte lijn naar mij.
Ik was onder de indruk. Zij niet. Ze had toch duidelijk gezegd schoppen, niet gooien…
Heb gezegd dat wij niet van voetbal houden, wij houden van honkbal.
Hielp niet.
Toen volgde er nog een heel betoog over hoe slecht een speen wel niet was voor zijn tandjes. Daarop volgde mijn betoog dat ik het er toevallig die dag er voor nog met de tandarts over heb gehad en hij absoluut geen bezwaar heeft tegen spenen (als we maar stoppen als hij gaat wisselen). Hij heeft zelfs liever niet dat je er "zomaar" mee stopt als het overduidelijk is dat het kind er nog niet aan toe is. Vaak gaan ze dan duimen en dan is het eind helemaal zoek… En bij mijn oudste is het ook op die manier gegaan en die heeft uiteindelijk zelf besloten na zijn vierde verjaardag dat hij er klaar mee was. Geen speen meer in bed ! En dat hij de speen alleen in bed krijgt. Of als hij heel moe is, zo aan het einde van een drukke dag. En als hij verdrietig is, als hij tandjes uit zijn mond valt ofzo…
She was not amused…
Ook mijn verhaal over het laxeerprogramma dat we samen met de huisarts hebben gemaakt voor Dion viel niet lekker bij haar en het middel dat we van de huisarts kregen (Importal, geweldig spul) kende ze niet. En dat vind ik dan weer vreemd want er zijn echt een heleboel kinderen al jaren ontzettend gebaat bij dit middel.
En toen kwam dxc3xa9 test der testen. De oogtest.
Yannick ging destijds vreselijk de mist in met die achterlijke plaatjes. Maakte van een boerderij een laptop en een fluitketel maakte het er niet duidelijker op. Dit keer was ik voorbereid en heb de plaatjes eens een paar keer bekeken met Dion.
De bril-met-kijkgat paste nauwelijks om zijn hoofd. En van meewerken was totaal geen sprake. Zijn commentaar bleef "ik fin nie leuk spelletje nie".
De *kuch* arts werd steeds nukkiger en ik had het al helemaal gehad. Uiteindelijk heb ik hem zo ver gekregen toch even mee te doen.
Met mijn luie oog in het achterhoofd, de bijkomende erfelijkheid daarvan en zijn sporadische loenzen bij moeheid, wilde ik graag dat hij het even zou proberen.
Na de derde regel had hij ontdekt dat als je eerst even je brilletje omhoog doet, het dan veel makkelijker gaat. Twee ogen zien meer dan xc3xa9xc3xa9n…
Brilletje omhoog, kijken, brilletje omlaag. "Poesss" ! Een triomfantelijke blik er bij en done !
Of ik misschien over drie maanden nog eens terug wilde komen, dit schoot niet op. Ik lag ondertussen onder mijn stoel van het lachen, want Dion en ik hadden er uiteindelijk wel lol in. Hij is gewoon uitgekookt en geef hem eens ongelijk !
En het kan dan wel irritant zijn voor zo’n *kuch* arts, maar hxc3xa9… ze zijn nog maar drie hoor ! In het oogziekenhuis, daar hebben ze pas duidelijke plaatjes xc3xa9n duidelijke artsen (zonder *kuch* ja !).
Dus het kan heus wel…
Na het aankleden maakten we bij de coole mevrouw een nieuwe afspraak. En we left tha building…
En net voor we naar buiten liepen, riep die coole mevrouw nog even "Doei Dion, ik vind je leuk man."
GeitenwollenHerbalife
Een weekje of twee geleden liep ik op/in/over/door het plaatselijke winkelcentrum toen ik werd aangeschoten door een hippe, verzorgde vrouw. Of ik even vijf minuutjes tijd had…
Normaal zwaar allergisch en nooit, nu durfde ik geen nee te zeggen tegen deze leuke mevrouw.
Voordat ze alle vijf de vragen ging stellen, deelde ze me mee dat ik kans maakte op een gratis gezichtsbehandeling of een gratis voedingsadvies. Het lijkt me dat er geen verdere uitleg nodig is, ik ging voor die gratis gezichtsbehandeling c.q. huidanalyse ! Heerlijk, bij mijn eigen schoonheidsspecialiste lig ik ook altijd een uur te genieten…
Vorige week ging mijn mobiele, het was de aardige mevrouw om te zeggen dat ik gewonnen had en of ik een afspraak met haar wilde maken. Ze begon me uit te leggen dat ze eerst een analyse zou doen van mijn huid en daarna passende producten zou kiezen. Alles geheel en uitsluitend gebaseerd op planten en kruiden en alles geheel vrijblijvend.
Mmmmm, zulke dingen had ik mxc3xadjn schoonheidsspecialiste nog nooit horen zeggen; geheel vrijblijvend…
"Op basis van planten en kruiden" galmde het door mijn hoofd. Tegen TMM zei ik dat ik blij was dat het niet over voeding ging, stel je voor dat ik zo’n Herbalife MindWasher zou treffen. Ieder zijn ding, maar ik krijg jeuk van dat GeHerbalife. Chemisch eten uit een potje kan niet zijn wat eten moet zijn.
Gisteravond stapte ik moe, maar vol van zin de auto uit. Ik liep op haar huis af en zag de enorme Herbalife kreet op het raam.
Ehhh…nee hxc3xa8 ?
Ze ging me voor naar haar "behandelkamer". Aangekomen op de zolder, zocht ik meteen driftig naar die heerlijk grote uitnodigende behandelstoel.
Het verwende kreng in mij werd spontaan depressief bij de aanblik van het Ikea klapstoeltje waarop ik kon plaats nemen. Ik zag een spiegeltje klaar staan en watjes lagen ernaast.
De Hippe Herbalife Mevrouw begon een heel verhaal over het hoe, wat en waarom van Herbalife. Mijn gedachten bleven afdwalen naar de boodschappenlijst, mijn to-do list en een verlanglijstje voor mijn verjaardag… Ik zag dat ze bleef praten, maar kon mijn aandacht niet op haar vestigen. En als je af en toe gewoon vriendelijk knikt tussendoor, lijkt het of je aandachtig luistert en de ander vooral aan het woord wil laten.
Heb ik gemerkt.
Sterker nog, ik zou zweren dat ik al vele malen mensen hetzelfde bij mij heb zien doen.
(I couldn’t help but wonder, quote SATC) O mijn God, zou ik ook klinken als een Hippe Herbalife Mevrouw ?
"….zo en dan mag je nu zelf aan de slag, ik ga even twee bakjes water halen. Zo terug…"
Voordat ik aan het werk gezet werd bij mijn eigen huidbehandeling, vond er nog een serieuze (poging tot) huidanalyse plaats. Na een geconcentreerde blik op mijn porixc3xabn geworpen te hebben, werd er een apparaatje bij gepakt. Dat zou mijn vocht, vet en nog-wat meten. De analyse en het apparaat wezen aan dat mijn huid in een perfecte conditie was.
Mooi, niets meer aan doen, dacht ik triomfantelijk. Inpakken en wegwezen, klaar is Klara ! Dat ging niet op; ik kreeg de niets-aan-de-hand-lijn van Herbalife voor mijn neus uitgestald. Ik moest zelf mijn gezicht stap voor stap gaan reinigen. Mijn handen mocht ik in het bakje water "afspoelen".
Wat een domper, dacht ik even een lekkere verwenbehandeling te krijgen, krijg ik Herbalife op een klapstoel. En ik draag niet eens geitenwollen sokken !
Eerlijk is eerlijk, het spul was best lekker. Nivea wint het, wat mij betreft.
Toen ze na de behandeling doorhad dat ik trouw bleef aan die Nivea en mijn schoonheidsspecialiste (met heerlijke stoel en warme deken *zucht*), gooide ze het nog op de topvoeding van Herbalife.
De vaste lezers zullen onderhand wel begrijpen dat ik totaal niet achter maaltijdvervangers kan staan.
Ze noemde het regelrechte topvoeding.
Ik antwoordde uiterst beleefd, dat het mijn mening was dat topvoeding op het land bij de boer groeit en niet in plastic potjes. En zolang je de suiker zwaar matigt je sowieso al meer energie krijgt.
Daar heb ik het bij gelaten, ieder zijn ding en ik vind het niet mijn plaats om haar te overtuigen van mijn tegendeel. Net zo goed als zij begreep dat het haar plaats niet was om mij te overtuigen van Herbalifevoer.
We namen afscheid en ik ging huiswaarts. Met een huid die niet zachter, frisser, of schoner was dan wanneer ik het met mijn beste beautyproduct behandel; water.
Topspul !
Bedankt Hippe Herbalife Mevrouw, u was aardig en toonde meer inzet dan deze verwende dame. Ik houd het echter bij mijn schoonheidsspecialiste, die er een intense en pittige studie van een aantal jaar heeft opzitten om mij te voorzien van deskundig advies. De vrouw die mijn gezicht dieper reinigt dan ik zelf ooit zou kunnen.
Mijn mening over Herbalife is er niet beter op geworden, gisteravond heeft eigenlijk nog meer bijgedragen aan mijn afkeer over het concept.
Herbalovers onder ons, ga vooral door met hetgeen waar je achter staat. Ik ben er niet om mensen op andere gedachten te brengen. Doe jullie ding, ik doe echter niet mee. Ik word geen lid van de Happy Herbalife Familie, ga niet langs start en krijg geen xe2x82xac 2,00 (Jis speelt alleen kinder Monopoly, red.) ik sla over !