Aangezien de gehele bovenverdieping nog op digitale wijze vastgelegd moet worden, ben ik in het archief gedoken en heb daar een paar Cribs! waardige plaatjes gevonden.
Het laat een beetje zien hoe ons huis geboren werd.

Wekelijks brachten wij een bezoekje aan de bouwput om te zien hoe het stuk grond uitgroeide tot ons huis.

Geen meetlat bij de hand ? Schakel gewoon TMM in en je krijgt een beetje een idee over de hoogte van muurtjes…
Reuze handig !

Foto’s van de pui gezien vanuit de tuin heb ik om de een of andere vage reden niet, MemoryNote !

De voorkant van het huis heb ik wel ooit eens vastgelegd, bij deze…
Dan ga ik snel verder. Er woedt in huize Minimannen een heftige oorlog tussen testosteron en oestrogeen. Voor het eerst sinds de komst van de Minimannen is het testosteron aan de winnende hand en da’s even wennen. Gelukkig heb ik de kleine Dion nog aan mijn kant. Gewapend met al mijn haarbanden en make-up kwast maakt hij het huis nog onveilig. En Yannick ? Zijn testosteronwaarden lopen op tot ongekende hoogte
*zucht * 1.000… 

Dit keer een "Cribs ! On the Road".
Waarom ?*
Omdat ik me onlangs realiseerde dat wonen onder de rook van Rotterdam niet persxc3xa9 betekent dat je geen groen om je heen hebt.
Onderweg naar school of Oma Sik ben je eigenlijk zo midden in de natuur dat het niet zwart, maar groen voor je ogen wordt. 
Ik besloot mijn eerstvolgende tochtje te fotograferen. Dat eerstvolgende tochtje was vanmiddag, alhoewel het voor mij aanvoelde als vanmorgen…
Waarom ?
Gisteren was een krankzinnig vol geplande dag. Zo begon deze dag met een bezoek aan de pedicure. Vervolgens naar huis om te verkleden (een zomers jurkje is dan wel chique genoeg voor de gelegenheid, maar echt txc3xa9 fris met het Hollandse zomerweer van gisteren). Op naar een stad verderop voor een trouwerij rond het middaguur. Vervolgens met Yannick samen eten in het plaatselijke pannenkoekenrestaurant. Van daaruit naar de verjaardag van de oudste zoon (geef toe Margriet, leuk woordgrapje *grijns*) van vriendinnetje. Daarop Dion ophalen van het KDV om snel naar huis te gaan en eten te maken. Na het eten snel omkleden voor een avondje c.q. nachtje werken op de bruiloft van de lieve mensen die ik die middag in de echt verbonden heb zien worden…
En het werd laat, wat zeg ik…het werd vroeg. Een superfeest, heerlijk om op zo’n partij te mogen werken. Alleen maar gezellige mensen die lekker doordrinken zodat wij het vuur uit onze sloffen blijven lopen. Een superband, die meezingen en deinen vereist en de avond is voorbij voor je er erg in hebt.
En dan is het dus half vijf voor je je bedje inrolt. Onderweg naar huis zie je het gewoon al licht worden.
TMM heeft vanmorgen de Minimannen bij Oma & Opa Sik gebracht. En daar ging ik ze dus ophalen, in de middag die voor mij aanvoelde als ochtend.
Just so you know…

Ik besloot te gaan lopen, dat vind ik lekker. Een lekker stuk lopen, helemaal alleen. Q-Music in mijn oren en zo nu en dan een zonnetje op mijn huid. Rust, heerlijk…

Gedachten gaan door mijn hoofd, zomaar over van alles.
Zo denk ik aan de nacht die zo zwaar maar mooi was
Ik zie bepaalde bloemen en denk aan het ontroerende verhaal dat ik deze week las over een engelachtige tweeling die te klein voor deze wereld was
Vraag me af waar de passerende mensen naar op weg zijn
Ik denk aan mijn Minimannen en hoe snel ze groot worden
Zie voor de derde keer een motoragent voorbij rijden
Ik denk aan Gijs, want ik zie schapen
Vraag me af of het droog blijft of dat die grote donkere wolken mij alsnog natregenen

Kortom, er vliegt van alles door mijn hoofd en ik kan een gelukzalige glimlach niet onderdrukken.
Mensen die ik onderweg tegenkom, zien mij stralen en stralen gezellig terug.
Soms is het leven zo eenvoudig mooi…

En dit zie ik dus onderweg zo ongeveer, op weg naar Oma & Opa Sik…

Allemaal gewoon om je heen. Onder de rook van Rotterdam. Het is een strook groen die de oevers van de Maas siert en voor de omwonenden een levend schilderij vormt.

Uiteindelijk kom je dan aan bij de prachtige vijver die welgeteld twee straatjes achter Oma & Opa Sik ligt. Waar het deze tijd van het jaar leuk is om naar de jonge eendjes en ganzen te kijken en waar het super is als het vriest omdat het dan zo fijn schaatsen is.

En om het plaatje zo eerlijk mogelijk weer te geven, kunnen de fabriekspijpen die ik op het allerlaatste stukje van de wandeling ontwaar natuurlijk niet ontbreken. Meteen realsieer je je dat je er echt niet onder uitkomt, de tol van het wonen nabij die grote havenstad…

Ach, wat maakt het ook uit ? Mijn wandeling was heerlijk en nagenoeg perfect. Het enige dat eigenlijk nog mist, is een tas van vriendinnetje Anaxc3xafs. Dan bungelt mijn mobiele radio (lees: telefoon) tenminste niet zo hinderlijk heen en weer tijdens mijn privxc3xa9 vierdaagse…

Allereerst naar aanleiding van vorige week:
@ Een heleboel: Patent op de "teevee-wegwerk-oplossing" is aangevraagd… Be aware !
@ Wen (& Grace): Ehhh… Nee gee Denon (?)
@ Tineke: Nee, weinig rechtop zitten op onze bank. Tenzij je veel kussentjes stapelt in je rug, dan gaat het wel. Maar de bank schreeuwt gewoon om behangen te worden…
@ San & Caroline: Yep, twee, drie of heel soms vier. Erg hxc3xa8 ?
@ Margriet: Weet ik schat, ik had dat zelf gezegd en zie hier, toch wel spulletjes waaraan ik gehecht ben !
@ Rianne: Het boek met de antwoorden is al heel lang een  "standaard" cadeau. Na al die jaren heb ik het echter nog steeds nooit zelf gekregen. Heel jammer, maar wellicht heb ik zelf antwoorden genoeg ?

En dan vandaag woonkamer deel 2. Eigenlijk bleef er niet eens zo heel veel over, maar net genoeg voor een apart logje. Wij hebben een anders dan anders woonkamer, in die zin dat ‘ie 7 meter breed is en 4 meter lang. Bijna de gehele tuinzijde is raam. Op een kleine 1,5 meter in een hoek na, dat is muur. Verder is alles dus glas, van onder tot boven. Met twee openslaande deuren in het midden. Met al dat glas is stoken hier zo ongeveer het gehele jaar niet nodig !

Het dressoir is doorgaans een verzamelplaats voor allerhande spullen die je kwijt wil of moet bij binnenkomst. Ook staat er overdag een glazen schaal met stenen en een bruine olielamp, die normaliter (lees: als Dion slaapt en/of groter is) op de bijzettafeltjes/salontafel staat.

Aan de muur die dit voorjaar in de donkerbruine tint is geverfd (daarvoor was de muur lichter bruin) hangen momenteel zes zilveren gevulde lijsten. Drie zilveren lijsten moeten nog gevuld worden. Evenals onze cartridges van de printer, de reden waarom ze nog niet opgehangen kunnen worden…

Tot zover deze "Cribs !", op de valreep. Het was een zeer korte nacht, want anderhalf jaar bijpraten in slechts xc3xa9xc3xa9n avondje resulteert al snel in half twee ’s nachts en nog niet uitgepraat…
Dion had daar echter geheel niets mee te maken en meldde zich hedenmorgen om 06:15uur *grmpf*. Lang leve de tandjes, kiesjes, keelontsteking, snot en groeistuipen… Verder was het vandaag zeer gezellig druk met een kinderverjaardag van ons buurmeisje en Leon & Elle kwamen gezellig met kinderen ouderwets de zondagmiddag bij ons doorbrengen. Na lekker met z’n allen gegeten te hebben, gingen zij op de fiets naar huis en werden de Minimannen door het badwater geslingerd en hun bedjes in gezwiept. En ik zwiep zo ook mijn bed in, ik val bijna om…

Deze week een begin met de woonkamer. Een begin, want alles in xc3xa9xc3xa9n keer erop is niet te doen. Dan wordt het rommelig en als jullie "Cribs !" tot nu toe gevolgd hebben, dan weten jullie inmiddels dat Jis en rommelig niet goed samen gaan…
Eerst uiteraard weer enige uitleg naar aanleiding van enkele reacties bij de vorige "Cribs !"
@ Zo ongeveer iedereen: Twee rollen op xc3xa9xc3xa9n houder hebben wij omdat wij geen voorraadding voor wc-rollen hebben. Een voorraadding voor wc-rollen vind ik stom. Ik heb er geen andere omschrijving voor. Aangezien ik nogal een grootverbruiker ben van wc-papier en geen zin heb om na elk bezoek de berging in te moeten om een nieuwe rol te pakken -of erger nog: tijdens een bezoek hulp in moeten schakelen- wilde ik deze dubbele die ik in de catalogus van TMM zag…
En met het velletje naar achter, waarom weet ik niet. Ik kan er gewoon niet tegen als het met het velletje naar voren (de juiste manier) hangt. Net zoals ik er niet tegen kan een horloge aan de linkerpols te dragen… Het spreekt uiteraard voor zich dat deze neuroot er scherp toezicht op heeft dat de rollen gelijkmatig opgebruikt worden, dat staat wel zo netjes…
@ Rianne: Tamponmandjes, had idd een leuke geweest. Aangezien ik menstrueren van mijn "To do-List" heb geschrapt (lees: ik gebruik Mirena), heb ik die zooi niet of nauwelijks nodig. Daarbij komt nog dat als ik het spul wel nodig mocht hebben het maandverbandmandjes moeten zijn. De kans is zeer groot dat ik bij gebruik ervan (zo mogelijk ondenkbaar, ik kan nauwelijks nog lopen met zo’n kreng) last zou kunnen krijgen van een hevig allergische reactie (aldus de gyn.), dat je het effe weet…
De mandjes zijn gevuld met (hoe kan het ook anders ?) vochtige schoonmaakdoekjes en wc-blokjes.
@ Aagje: Binnenkomende post wordt in een ideale wereld meteen opgeruimd. Bij ons ligt het meestal eerst te slingeren op het dressoir. Slabbers liggen niet op de wc (?!?), maar keurig in een mandje op de eettafel. Het spreekt voor zich dat ze gesorteerd liggen op soort en kleur, dus…

En dan nu, de woonkamer, deel 1.

Zoals al eerder vermeld, hebben we een heerlijke donkerbruine loungebank, bijna niet in 1 keer op de foto te krijgen…
Twee kleine bijzettafeltjes vormen samen onze salontafel en onze oude grote tv-kast hebben we laten verzagen tot een klein kastje onder onze nieuw in elkaar geknutselde tv-wand. Die is geheel uitgedacht door TMM, want: speakers (MSN-drama-Smiley).
Boven de bank hangen twee planken. Blinde planken noemen ze dat geloof ik. Ze zijn van hetzelfde hout als de verbouwde tv-kast, bijzettafels en dressoir (volgt…). Daarop staan wat foto’s en dierbare spulletjes. (Zie je nou wel Margriet, ik heb ze toch !). Verder moet ik er nog bij vermelden dat de foto rechtsboven een oude is. Daar was ons tv-wandje nog niet geheel af. Er is inmiddels nog een "blinde plank" aan de bovenkant van het voorzetwandje (met bruin behang behangen) geplaatst en de roze spulletjes hebben plaats gemaakt voor donkerbruine…

Voor die personen die zich afvragen of het hier dan altijd recht en strak is en er hier nooit een zooi is… Zie onderstaand bewijs. Tuurlijk is het hier ook dagelijks een puinhoop. Het zou zo zielig zijn voor de Minimannen als dat niet zo zou zijn. Elke avond als het heerlijke zeven uur zich aandient op de klok, gaan de mannen hun bad en bed in en wordt beneden alles opgeruimd door die ouder die niet boven bezig is, de mannen in bad te hangen…
What can I say ? TMM is wat dat betreft net zo als ik; a match made in heaven !

Zoals beloofd, vandaag: Tha little room !
Ook hier verbaas ik me weer over het aantal foto’s dat je van zo’n klein kamertje kunt maken. Zal wel aan mij liggen…
Eerst even naar de Cribs-Comments van vorige week.
@ Inge: Nee, inderdaad ze schommelen niet. Niet vanwege eventuele kale neuzen. Meer vanwege het gebrek aan schommel. Toen Dion nog niet kon lopen, waren zijn neuzen echter wel binnen no time versleten. Dat probleem is inmiddels verholpen.
@ San: Die gympies zijn van de Bristol, elk jaar hebben ze ze weer, zowel hoog als laag en in allerlei kleurtjes (waaronder roze). En ja, lang leve de manden. Die zijn door het hele Minimannenhuis terug te vinden ! Mijn bananenauto staat bijna nooit in de carport, meestal staat de slee er. Volgens mij heb ik de foto’s een keer tussen de middag (schooldag) gemaakt en dan staat mijn autootje wel in de carport !
@ Ikke: Die armyslippers zijn van Yannick ! Maatje 30, hij heeft ze gekregen van Oma Sik en  nu staan ze te wachten op het mooie weer. Ze zijn van Birkenstock, daar loopt ons hele gezin op. Volgens mij ook in grotere maten verkrijgbaar !

En dan nu (tromgeroffel) het volgende deel;

De tegels voor ons toiletje zag ik ruim anderhalf jaar voor de daadwerkelijke oplevering van ons huis bij TMM in de showroom. Ik werd meteen blij, dit waren ze !
Alhoewel ze, wat kleur betreft, volstrekt niet bij de rest van het huis passen, wilde ik ze toch. En alhoewel het fijn is dat TMM in de sanitairwereld werkt, het heeft ook zo zijn nadelen. Ik zie teveel, hij weet te veel. Maar goed, ondertussen heb ik wel mijn droomweeceetje…

Verder hebben we het rustig gehouden, we willen uiteraard niet de innerlijke darmflora teveel storen in hun werk. Er hangen wat foto’s en dat is het eigenlijk wel. In eerste instantie wilde ik "pleefoto’s" ophangen. Je weet wel, van die eigenlijk ernstig mislukte foto’s. Ik kon al snel concluderen dat ik er daar teveel van had en dus werden het baby/jeugd foto’s. Van de Minimannen en van ons. 

Allereerst mijn reactie(s) op de reactie(s) van de vorige Cribs…
@ San: Tuurlijk koop ik mijn keukengerei op kleur ! Anders word ik niet goed, het moet tenslotte wel bij de rest van mijn spulletjes passen. Moest trouwens erg op zoek naar spatels ed die niet van hout zijn, want net zoals vriendinnetje Margriet ben ik panisch als het aan komt op houten lepels, brrrr…
@ Ikke: Dat verlaagd koken is juist ergonomisch verantwoord (en gastronomisch ook trouwens, hihi). Het is niet een net te laag aanrechtblad, maar juist zodanig laag dat je er met een rechte rug achter kunt staan en xc3xadn je pannetjes kunt kijken. Zonder daarvoor op je tenen te moeten gaan staan. Ik zeg ideaal !
@ Rischtsje: Er is speciaal spul te koop om het mee schoon te (mogen) maken. Wij gebruiken eigenlijk altijd afwasmiddel (tip van de granietboer) en de schoonmaakdoekjes van Lidl.
@ Rianne: Ik word gek als de etiketjes niet naar voren staan… Wat dacht jij dan ? Alles moet altijd met het etiket naar voren, ook in de andere voorraadkasten. What can I say ? Dwangneuroot all over ?
@ P.: Goed bezig man !
@ Zo ongeveer iedereen: Poetsen is lang zoveel werk niet hoor. Het is een kwestie van goed bijhouden gewoon !
Aangezien er vaak reacties zijn die om een tegenreactie vragen, zal ik voortaan maar wekelijks mijn commentaar geven op deze reacties. "Het spreekuur van Jis" vanaf deze week dus standaard…

Zo en dan nu, deel III. De hal ! Aangezien ik er nog best veel plaatjes van heb kunnen schieten, komt het kleinste kamertje (dat zich ook in deze hal bevindt) volgende week aan de beurt.
Wat valt er te vertellen over deze hal, buiten dat ‘ie erg ruim is ? Vanuit de carport (oh wat zijn wij daar gelukkig mee), stap je dus onze hal in, op een droogloopmat. Een flinke, wel zo handig als je vanuit een stortbui met z’n vieren tegelijk naar binnen wil. Je hoeft niet te wachten totdat iedereen uitgeveegd is voor je naar het droge binnen kan. Met z’n allen tegelijk op de mat levert geen probleem op.
Verder bevindt zich in de hal ook nog een deur naar de inpandige berging. Bedacht als schuur, doet deze berging bij ons ook dienst als "bijkeuken". Er staat een tweede koelkast en dat is naast de broodnodige extra vriesruimte een pure luxe. Wie wil er nou niet een gekoelde voorraadkast hebben ? Ook hebben we de kattenbak hierin staan. In het muurtje van de berging hebben wij voor poes een kattenluik gemaakt. Zo staat die ranzige kattenweecee tenminste niet in het zicht en in de neus zal ik maar zeggen…

Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de schoenen van Dion niet altijd zo keurig recht staan. Die van Yannick wel, nadat ik zijn uitgeschopte schoenen recht onder de verwarming zet. Dion sleept de hele dag met zijn schoenen en het is zodra hij op bed ligt vaste prik om even de schoenen bij elkaar te zoeken. Dit om misgrijpen te voorkomen in geval van haast…
Volgende week: Tha little room…

Vorige week zondag ben ik begonnen met een kijkje in Huize Minimannen. De reacties waren leuk en over het algemeen werd er steeds dezelfde vraag gesteld; speciaal voor de foto zo opgeruimd en "gestileerd" ?
Mijn antwoord is kort en simpel: "Nee en nee".
Meestal is het hier op zo goed als opgeruimd. Dat wil zeggen, de keukentafel is eigenlijk altijd strak en aan kant, want ik heb een hekel aan een volgebouwde eettafel. Wij eten altijd aan tafel en als je het ding dan volgestouwd hebt met van alles en meer is de tafel dekken geen gezellige bezigheid. Even voor Annelinde: wij gebruiken hier gewoon een tafelkleed bij het eten. Overigens sla ik dat kleed voor Dion wel terug. Zijn Ge-Hans Kazan is niet van de lucht en voor je het weet ligt het stukje stof Formally Known As tafelkleed met alles wat daarop stond op de grond. De plakhandjes, boter -en witte chocoladepastavlekken en half afgekloven stukjes komkommer bikken we na de maaltijd er simpel af met die heerlijk goedkope vochtige schoonmaakdoekjes van de Lidl. Jis ligt na elke maaltijd met de billen omhoog de vloer te poetsen.
Verklaar mij maar voor gek, maar ik voel me er goed bij; opruimen en poetsen.

Ook de keuken -die vandaag aan de beurt is- heb ik het liefst opgeruimd, strak en schoon. En dus nee, niet speciaal voor de foto zo opgeruimd en opgepoetst. Enkele zeer gewaardeerde vriendinnen kunnen zo nu en dan live getuige zijn van mijn spastische dwangneurose.
Goed, dan nu over tot de orde van de (zon)dag; hierbij de foto’s van de keuken. Uitleg volgt, daar waar nodig.

Waar ik vooral blij mee ben in mijn keuken ?
Met mijn inductiekookplaat; geweldig (snel) koken en (niet geheel onbelangrijk) supergemakkelijk schoon te houden. Wij hebben gekozen voor verlaagd koken, aangezien de rest van de keuken qua hoogte is aangepast op TMM en kleine grijpgrage handjes.
Ook het werkblad en de achterwand, beiden van graniet, vind ik supergemakkelijk. Je ziet er vrijwel niets op xc3xa9n je kunt er gewoon kokend hete spullen op zetten.

Mijn kruidenkastje is ook wel favoriet. Het heeft een speciale indeling en kwam vanuit de fabriek al gevuld met allerlei lekkere kruiden. Het kruidenrekje is aan het deurtje bevestigd en de rest van het kastje is ook speciaal ingericht voor kruiden en specerijen. Zo zijn er bijvoorbeeld ook voorraadbakken met handig handvat waarin koffie, suiker ed. bewaard kunnen worden.

Dan is er nog het zeeppompje, ingebouwd naast de spoelbak. In de vorige keuken had ik er al xc3xa9xc3xa9n. Toen zag ik het nut er niet echt van in, buiten dat ik het wel gelikt vond staan. Eenmaal in gebruik genomen is het verrekt handig, er zit onder de spoelkast een navulflacon van 2 liter, dus eenmaal bijgevuld kun je wel even vooruit !

By the way; eventuele vragen kan ik volgende week weer toelichten

Zoals beloofd…
We beginnen Cribs Jis in onze eetkamer. Klinkt way chique, nietwaar ? Je zou kunnen zeggen dat het niets meer is dan een ruimte achter de keuken, waar genoeg plek is voor een eettafel. Met de verjaardag van de minimannen, halen we deze ruimte leeg om vervolgens te vullen met speelgoed; ideaal !
Deze ruimte bevindt zich aan de voorzijde van het huis, naast de carport. De pui is van onder tot boven en van links naar rechts van glas, lekker licht en ruimtelijk. We zitten in een doodlopend straatje van drie huizen, veel volk loopt er dus niet voorbij. Heerlijk rustig…

We hebben de keuken een stukje doorgebouwd de hoek om, waardoor er in "de eetkamer" nog een stukje keuken staat. Heel bewust werd hier een koffiecounter van gemaakt, zodat je gezellig kunt natafelen en makkelijk koffie en/of thee kunt zetten, zonder iets van het gesprek te hoeven missen…

Van mijn broer en schoonzus uit Portugal kregen we ooit dit schilderijtje, we waren op slag verliefd op het handgeschilderde kunstwerkje. Het hangt nu in de eetkamer aan de muur, zodat we er dagelijks van kunnen genieten…