Stomlijstje
In de Linda is het een vast onderdeel; het stomlijstje. Wat vind je stom? Nou, een heleboel!
- uitgroei in je haar moeten verven
- dat er maar 24 uur in een dag zit
- mensen die zich beter voelen dan een ander
- mensen die knap, slank én aardig zijn
- mensen
- teksten op een theezakje
- wollige woordkeus
- kaasplankjes
- sokken in sandalen
- witte leggings
- vreemde mensen die een gesprek met je aanknopen (laat me gewoon met rust)
- mensen die te zacht rijden op de linkerbaan omdat ze over drie kilometer al moeten afslaan
- Carlo Boszhard
- managers met stropdassen
- managers zonder stropdassen
- managers in het algemeen
- onnodige file
- een gat in mijn lievelingsbroek
- Valentijnsdag
- Frankrijk
- mensen die mijn grapjes niet begrijpen
- zwarte randjes onder nagels
- knellende schoenen
- panty’s
- vrijetijdskunde studeren
- werkwoorden verkeerd vervoegen
- te laat komen
- liegen
- vroeg wakker worden als je kunt uitslapen
- Italiaans leren en het dan niet durven spreken
- Donald Trump die in het echte leven president van de Verenigde Staten is
- belasting betalen nadat je al belasting over je loon hebt afgedragen
- verrassingshaar op je kin
- Fiat Multipla
- Libelle en Margriet
- Chiazaad en andere superfoods
- de naam superfoods
- sausjes
- boter tussen je kipfilet en je brood(je)
- 1e kerstdag
- 2e kerstdag
- stoken om je eigen huid te redden
- Freddy Mercury
- Horrorfilms
- wanneer je salaris te kort is voor de maand
- Wheeler Dealers
- Halloween
- RTL Z
- dat ik zo langzaam lees
- invullen voor een ander
Duidelijk, ik vind een heleboel stom want dit lijstje kan nog langer. Wat vind jij stom?
It’s been a tijdje…
Man, wat is dat lang gelee zeg! Steeds het idee om het weer op te pikken, regelmatig ideetjes en genoeg input vanuit de MiniMannen©.
De Mannen zijn inmiddels weer verjaard, weinig mini meer aan die mannen van mij. Yannick werd 11 en Dion 7.
Yannick heeft als ‘zevende groeper’ inmiddels al een schoolkamp achter de rug en Dion leest, schrijft en rekent. Hij heeft het prima naar zijn zin in groep 3.
Ik zal me eens storten op een waardige update over mijn twee grote liefdes, ook de privéarchieven moeten worden bijgehouden. Memorabele uitspraken werden overigens wel genoteerd, geen zorgen *en adem uit….*
En dan even over het vak. Het vak. Als in juf.
Vorig schooljaar viel ik met mijn neus in de boter, een geweldige invalklus voor een heel schooljaar. Ik maakte er vriendinnen, deed ervaring op in het (mede)runnen van een klas. Helaas kon ik niet blijven (want bezuinigingen) maar de buurschool bleek nog wat vacatures te hebben. Ik belde aan en de rest is ehhh…history. Ook dit keer met mijn neus in de boter, een geweldige en leuke school met net zulke leuke en lieve collega’s.
Inmiddels is mijn leventje dus aardig veranderd. Het juf zijn bevalt me meer dan prima, ik heb een leuke groep. Met 28 kleuters never a dull moment…
Ik snap het….. Niet!
Vol frisse moed begon ik op het vernieuwde weblog. Met een instelling als vanouds, zo één van ‘ach, even zien en doen en dan heb ik het binnen no time onder de knie want dat WordPress is o-zo-gemakkelijk’.
Nou, have I got news for you… tis niet waar! Gewoon niet!
Ik zie de meest mooie blogs om me heen en mij lukt het van geen kanten. Zou ik het verleerd zijn? Kan ik mij nu echt alleen nog maar beperken tot schrijven en zo af en toe een kiekje?
Ik wil zo graag van die kekke tabs achter deze pagina, waar dan leuke plaatjes te vinden zijn.
En wat kopjes, tekstjes en plaatjes in de kolom links van u.
Kweet alleen nie hoe of ik dat op of in mijn blogje krijg. Ook dat grijze randje om mijn plaatjes vind ik hoogst vervelend, alsof ik in rouw gedompeld ben… #grrrr!
En na een middagje gefrustreerd zoeken, proberen en lichtelijk gevloek, geef ik het gewoon maar even op. Voor nu…
Voorlopig eerst maar eens even een lentewerkboekje maken. Dat lukt tenminste…
Daar heeft Geert toch wel een puntje…
Zonder te vervallen in politieke nonsens, moet ik nu toch wel even bekennen dat ik vind dat Geert van de week toch een puntje had. En dan heb ik het niet over enigerlei persoonlijke puntjes (ik houd het netjes), maar over dat wintertijdpuntje.
Wintertijd / Zomertijd equals stom gedoe.
Zo.
Dat is eruit. Twee keer per jaar dat hele gedoe steeds met het verschuiven van die tijd. Je krijgt steeds weer een gratis (mini)jetlag door je strot geduwd. Kinderen die daar steevast niet aan meedoen. Wat een ellende…
Hier in huize Minimannenxc2xa9 gaat die klok dan ook altijd pas terug of vooruit nxc3xa1 het ontbijt. Vaste prik. Anders word je helemaal bloedchagrijnig wakker. Omdat het of onwaarschijnlijk vroeg is of je hebt de hele dag het gevoel dat je je verslapen hebt, terwijl het zo van binnen niet voelt…
Onderzoek wees deze week trouwens uit dat we de tijd nu niet terug moeten zetten (of was het nou vooruit ;-D) en in de zomer straks juist weer een uur verder. Dan zouden wij als volwassenen ongeveer 300 uur meer licht per jaar zien en kinderen -meen ik- ongeveer 100. Dat scheelt buiten energieverbruik ook nog depressies en gejetlegde kinderen.
(ik weet dat het geen woord is dames en heren, maar geef toe; het klinkt heerlijk.)
En Geert sloot daarbij aan door te roepen dat we moesten kappen met het verschuiven van die tijd steeds. Handig gedaan, want er zijn vast een boel mensen die het ermee eens zijn.
Ik in ieder geval wel, ik ben voorstander. Ga ik me vandaag eens bedenken wat ik met die 300 uur allemaal ga doen…
Ik denk dat ik die meteen de komende stressweek in zou zetten. 300 uur extra kan ik best gebruiken…
Want.
Tentamenweek (na de nieuwe, aankomende week). Heb ik als Toos Werkloos meteen een heleboel opdrachten (af) te maken, moet ik veel te veel leren en heb ik ook gewoon stage (verre van erg, maar kost wel tijd natuurlijk). Kortom; hoe overleef ik de komende eerste werkloze week?
Geraniums voor Mart !
Hierbij even een algemene oproep aan alle geraniums in Nederland;
Verzamel u, verenig u en zet koers naar de vensterbank(en) van Mart Smeets. Hij is aan u toe beste geraniums, hij is oud en stout. Hij is er hoog aan toe om achter u te gaan zitten en voortaan tegen u aan te mopperen…
Wat is er met Mart aan de hand mensen ? Nou is het altijd al wel een beetje een aparte geweest, maar ik verbaas me nu toch wel echt ernstig over deze man !
In xc3xa9xc3xa9n week tijd heb ik tot drie keer toe de neiging gehad om hem door de beeldbuis te trekken en zijn zelfingenomenheid via zijn neusgaten eruit te trekken. Op z’n minst…
Eerstens sneert hij naar Peter van der Vorst dat een serieus journalist nooit juicht.
Of hij dat nooit heeft geleerd…
Nou kun je je twijfels hebben over Peter, maar je hebt journalistiek in allerlei maten en vormen. Is nou eenmaal zo, de ene moeder is immers ook de andere niet ! Maar je zou niet mogen juichen als serieus journalist ? Waarom jubelde, kirde en was de heer Smeets dan altijd buiten zichzelf van extase als hij de NBA versloeg ? En waarom kwijlde hij altijd tijdens zijn serieus onpartijdige verslag van de Tour de France, of over De Kneet ?
Toen was daar het bericht dat de heer Smeets de hossende Oranjefans spuugzat zou zijn.
Die hossende Oranjefans die uw serieuze journalistensalaris betalen meneer Smeets, bedoelt u die wellicht ? En dat hij gek werd van het "wij-gedrag" zodra er gescoord werd ? Hebben "wij" dat niet en masse van u overgenomen, o gij serieuze heer Smeets ? Want ik hoorde het toch overduidelijk weer langs komen deze week en wel uit uw serieuze mond ! "Want wij hebben goud op de 1500 meter."
En dan was daar als klap op de vuurpijl gisteravond. Die dramatische wissel op de 10.000 meter, arme Sven en arme Gerard. Was er gewoon redelijk kapot van, maar dat terzijde (ben tenslotte slechts een serieuze mamma).
Tijdens de beelden was de heer Smeets nogal verbouwereerd over de reactie van Sven en reageerde met een xc3xbcberbetuttelend "Kom op Sven, het is het eind van de wereld niet". Dan heb je ‘m niet hoor, dan ben je gewoon een lul !
Geloof niet dat ik het ooit zo met Ria Visser en Bart Veldkamp eens ben geweest toen ook zij zicht- en hoorbaar gexc3xafrriteerd waren over die serieuze zeikstraal aan tafel. Zo zou Sven het over zichzelf afroepen, "het overkomt hem altijd". Ik meen vuur uit Ria’s oren te hebben gezien…
Echt, ik zat me met haar op te vreten…
(Mart: GFY ! Heb ik echt heel hard geroepen gister, echt waar. Voor die personen die weten wat ik bedoel, heb ik een prijs klaar liggen *grijnst*)
Als het nou drie weken na het incident is en iedereen is nog steeds over de rooie…
Maar het was potdorie nog geen 5 minuten geleden gebeurd ! Mag die jongen dan pissed zijn ? En de hele natie met Sven ?
Heer Smeets, gaat heen en vermenigvuldigt u vooral niet ! Neem plaats achter de geraniums. Speel zo nu en dan eens een serieus potje Bingo, maar laat het daar bij. Val ons niet meer lastig met dat zelfingenomen gedoe, neem jezelf iets minder serieus en geef de stok microfoon over aan Dione, een mens ! Een warme persoonlijkheid die gewoon een gesprek kan voeren met onze helden (waarvan Sven nog steeds vet op xc3xa9xc3xa9n staat, egwel !). Die zichtbaar geniet aan tafel van haar gasten en dat gelukkig ook niet onder stoelen of banken steekt…
Tuurlijk, heb ik net het logje af en dan komt TMM naar boven om triomfantelijk te verkondigen dat die serieuze Mart toch iets goeds gedaan heeft zojuist op tv, na het interview van Sven en Gerard.
De lul, altijd het laatste woord willen hebben. Mart Geranium Smeets…
Terugkomend op het logje hiervoor: bedankt voor alle lieve woorden, uiteraard houd ik jullie op de hoogte !
Wist u dat…
1) …wij drijfnat een Sinterklaas met paraplu binnenhaalden op 14 november ?
Het begon al met een aardig donkere lucht en dat had uiteraard onze eerste hint moeten zijn. Desalniettemin (daar heb je ‘m weer !) zetten wij koers naar een dorp verderop. Daar stonden we langs een opgebroken kade (lekker gepland ja, ik hoor het u ook al denken !) en vol goede moed toen de eerste druppels vielen. Die druppels voelden al heel snel als hele emmers water en niet veel langer zaten we druppend in de auto. Met de kachel aan terug naar huis en daar bij vriendin met 4 overgebleven moeders en kinderen aan de warme koffie en thee.
Kids lekker Sinterklazen knutselen aan tafel en de moeders gezellig bijkletsen.
Toch nog een warm einde van een gedenkwaardige ochtend…
2) …Yannick zijn eerste rapport kreeg van dit schooljaar ?
Het was een mooi rapport met enkele kanttekeningen. We moeten flink met hem gaan lezen en schrijven want daar laat hij nogal wat steken vallen. We zijn hier dus flink aan de slag en Niek en ik zitten tegenwoordig samen schrijfoefeningen te maken aan tafel. Yannick levert dan ook heel triomfantelijk commentaar op mijn schrijfletters; "dat lusje is niet zo netjes scheef mam, dat kan beter…"
3) …ik jarig was geweest ?
Ja, dat wisten jullie wel, nog heel erg bedankt voor alle felicitaties ! Superleuk als je hele mailbox vol staat met allemaal leuke en lieve berichtjes. Ben ook enorm verwend. Kreeg van man en kinderen een oranje I-Pod Nano, van Yannick een zelfgemaakte ketting met een superlief kaartje, van Opa & Oma Sik kreeg ik een heuse Bamboo Tablet (en die is zoooo geweldig !), van mijn ouders een heerlijke bon voor de schoonheidsspecialist en het boek Mr. Finney, van vriendinnetje Anaxc3xafs en hubbie kreeg ik een superleuk zelf samengesteld pakket (zo een waarvan het eigenlijk zonde is om het open te maken), verder kreeg ik nog het boek van Kluun (de special edition), kaarsen en spul voor mijn haren. En bloemen, mooie bloemen ook nog !
4) …dat wij op mijn verjaardag ’s morgens naar het Sinterklaasfeest op mijn werk zijn geweest ?
Dion mocht nog n iet mee en omdat we dat zo zielig vonden hebben we zelf voor hem een cadeautje gekocht. Hij maakt het nu allemaal dusdanig mee dat het echt verdrietig zou zijn als Niek met een mooi cadeau van Sint voor zijn neus zou staan en hij helemaal niets kreeg. En dus hadden wij iets ingepakt wat hoog (heul heul heul hoog) op zijn lijstje stond. Het Mega Toby pak. En het staat hem fantastisch, het boodschapt ook heel lekker heeft hij al ondervonden, hij liep stralend over het winkelcentrum.
Overigens kwam hij diezelfde middag in pak, maar zonder masker beneden. Hij had een tasje op zijn hoofd gezet (doet hij wel vaker trouwens) en verklaarde plechtig dat hij nu even niet meer Mega Toby was, maar Mega Tassie. U begrijpt, ik lag onder de tafel…
5) …wij Dion toch hebben laten inenten ?
Na veel wikken en wegen en bellen met de assistente van dokter Van der Ploeg van de huisarts hebben we de knoop doorgehakt en ben ik met de kleine kabouter een eerste inenting gaan halen. Het is zo’n raar gevoel dat je je jongste kind wel de inenting geeft en je oudste schat niet…
Maar goed, Dion brulde alles bij elkaar toen ik bij het parkeren eindelijk eens antwoord gaf op zijn vraag. Met zijn bloedprikkende broer nog vers oin het geheugen, huilde hij dikke tranen. Onderweg werd hij nog aangemoedigd door een klein dapper mannetje die spontaan naar hem toe kwam om te vertellen dat het echt heus wel mee viel. Het mocht niet baten.
En toen vergat die prikvrouw ook nog een pleister op de gewonde arm te plakken…
Dion snikte en snotterde dat hij ook een papiertje op zijn arm wilde, om vervolgens met pleister en al in de wandrekken van de gymzaal te klimmen en klauteren. Op weg naar buiten werd hij week van de meneer die "pandarijntjes" uitdeelde aan de strijders en op weg naar de auto kon hij er zelf maar niet over uit hoe dapper hij wel niet geweest was…
"ik wassszz ssso dapper mamma". Over drie weken wil hij zelfs dat pappa en Yannick ook meegaan om te kijken naar zijn dapperheid. Dat hij dan weer een paar weken later nog wat CB-prikken krijgt, heb ik hem nog maar even niet verteld.
6). ..dat ik nu al weer veel te veel heb zitten typen, ik wilde het even kort en krachtig doen, is nie gelukt nie….
Mega Gastendoekjes
Zondagochtend vroeg in bed. In huize Minimannen.
Een kleine kabouter is de kamer ingeslopen en heeft zich naast me genesteld. Heerlijk even langzaam wakker worden denk ik. Hoe naxc3xacef !
De dag is begonnen. De zondagochtend is samen wakker worden in het grote bed, de jongens komen xc3xa9xc3xa9n voor xc3xa9xc3xa9n bij ons liggen. Het grote genieten begint.
Meestal dan, soms willen we eigenlijk echt even lekker een half uurtje langer kunnen slapen…
Mijn kleine kabouter heeft een nieuwe held. Of eigenlijk, een heldin. Buiten K3, is hij namelijk een groot fan van Mega Mindy. Het verkleedpak van deze dame staat al op zijn verlanglijstje voor zwarte Piet. Het maskertje heeft ‘ie al, nu de rest nog…
En nu had ik voor vanmorgen de film van Mega Mindy klaar liggen. En wij keken dus vanmorgen naar Mega Mindy en Mega JatmoosYolanthe Volta.
De pappa werd overigens niet sneller wakker van dat lekkers in latex.
En terwijl de film voortkabbelde, bekroop mij steeds meer de gedachte dat die Yolanthe redelijk autobiografisch bezig was, zij jatte nogal het een en ander en had zelfs tegen het eind van de film de tekst: "Snel, opschieten doorlopen met dat geld, ik heb er hard genoeg voor gewerkt". Ik zeg; ’t is uit haar het leven gegrepen. Ik meen zelfs tussen het gestolen waar nog enkele gastendoekjes gezien te hebben…
Goed, Dion heeft ademloos liggen kijken. Helemaal in de gloria. Eenmaal aangekleed wilde hij voor de zevenendertigste keer de K2-zoekt-K3-finale kijken.
Met Josje. Zijn Josje.
Wat mijn kleine kabouter overigens nog niet weet, is dat wij die Josjke 25 oktober aanstaande live zullen zien in Ahoy, wat zal hij blij zijn !
Komende week moet hij eerst die tekening voor het nieuwe K3-tje afmaken en opsturen !
Mama Se Mama Sa, Mama Saka Moemba *tralala* & * tomtiedom*
Mannenmoeders wraak…
Het gebeurde tijdens een fijn potje strijken, ineens ging er een lampje branden…
Het kwartje viel, het was zo klaar als een klontje en zo kunnen er nog wel wat spreekwoorden en/of gezegdes/n aan worden toegevoegd (wie het weet mag roepen, be my guest…).
How come ?
Vriendin Jo is in afwachting van waarschijnlijk een operatie die haar van het vloeibaar voedsel zal afbrengen, want vloeibare voeding worden we niet groot en sterk van. Een tijdelijke oplossing tegen ziek, misselijk en buitensporig veel te veel pijn is mooi, maar we weten allemaal dat het er aan zit te komen en de heren doktoren een metertje (beknelde en zo goed als dode) dunne darm zullen moeten verwijderen.
Tot die tijd dus vloeibaar. Met als resultaat -of gevolg- dat ze vrijwel niets kan. Ze heeft er echt de kracht niet voor zeg maar…
Met haar man offshore aan het werk (want er moet tenslotte geld op de plank) hebben we als vriendinnen de taak op ons genomen om haar te helpen waar mogelijk*. Dit heeft de nodige overredingskracht gekost, maar uiteindelijk gaf ze toe.
En eerlijk is eerlijk, ze had toch niet echt veel puf om tegen ons in te gaan. Ik bedoel, het is niet dat ze ons vrolijk achterna komt rennen als wij haar stofzuiger afpakken…
Na de helft van de boodschappen voor haar gehaald te hebben, nam ik ook (na veel zeuren en aandringen, van mijn kant dan) een tasje strijkgoed mee naar huis.
Dat heb ik geweten !
Want man ! Wat verschilt een meisjesstrijk ten opzichte van een mannetjesstrijk !
Ruches, kant, gesmokte bovenkantjes, geplooide strookjes, spontane strikjes…
En toen, toen de zweetdruppeltjes over mijn hoofd dwarrelden drong het ineens tot me door…
Helder als glas…
Het zijn jongensmoeders die meisjesmode ontwerpen !
Ja heus !
En niet eens voor de fun of it, maar uit wraak. Want, let’s face it, in meisjesmode kun je totaal los gaan op applicadingetjes, supergweldigfantastischleukeenozolieve meisjesmode. Om dat onrecht recht te trekken (want alles wat "on"recht is moet recht getrokken worden) stoppen ze er zoveel mogelijk moeilijk strijkwerk in.
"In your face, eat this" moeten ze gedacht hebben**. Ik heb hier al zo vaak en veelvuldig gepredikt over de oneerlijke mode.
Alle bladen staan vol met 75% meisjesmode ten opzichte van 25% jongensmode, echt waar ! Let maar eens op de HEMA folder bijvoorbeeld, of de bladen Mama En KekMama bijvoorbeeld.
Hallo, ik heb er uiteraard wel een vakkundige studie op los gelaten voordat ik mijn theorie de ether inslinger ! ***
Ik houd niet van half werk…
Over werk gesproken…
Nee, dat is weer een heel ander onderwerkp !
*: Uiteraard helpt haar familie van Nederlandse zijde ook hoor…
**: Het kan zijn dat de combinatie onwennige strijk, vermoeidheid, nooit eerder ervaren zweetdruppels en warmte geleid hebben tot het trekken van warrige complottheoriexc3xabn. De directie stelt zich niet aansprakelijk voor geleden schade…
***: God, wat is het komkommertijd…
Live vanuit huize Minimannen…
Het is even wennen, maar het went denk ik nooit.
Die lapdancetop, het is handig dat ‘ie er is, maar geef mij de pc maar.
Ik bedoel hoe draadloos kun je zijn. Nou niet echt, die accu moet toch steeds weer worden opgeladen, want lapdancetop loeit den hele dag dat het een lieve lust is.
Maar dat terzijde, ik zal eens even een update draaien geven over de stand van zaken alhier…
Met de Minimannen gaat het voorspoedig. Yannick skate de oren van zijn hoofd (zolang hij zijn stuitje en mij maar met rust laat, IEKS !), maakt nog steeds nieuwe vriendjes en is dus druk bezig met het straatleven ontdekken. De eerste schermutselingen zijn geweest, al waren die gelukkig van onschuldige aard en waren ze rap opgelost.
Hij is veel vrij geweest de afgelopen tijd. Uiteraard de twee weken meivakantie, vorige week een studiedag, gister Hemelvaart uiteraard en vandaag ook nog een vije dag. Ik zeg binnenkort hoog tijd voor alweer een studiedag.
Klinkt wellicht gek, maar het einde van het schooljaar komt in zicht. Ze hebben volgende week een themaweek, de RopaRun en Sportdag staan voor deur. Dan is er nog een schoolreisje en voor je het weet krijgen we de lijst met de klasindeling voor volgend schooljaar…
Dion blijft heerlijk Dion. Wat een portret is dat zeg…
Elke dag lig ik meerdere keren krom om het monster. Hij heeft net als broer destijds woorden en uitspraken waar je even de wenkbrauwen bij fronst. Zo is het "helaas" als iets niet lukt of de kaakjes zijn op en "lekker slim" afgewisseld met "nou lekker dan" als hij of iemand anders iets niet handig aanpakt.
Minous is naast harig ook aardig en ik ben prachtig ! Wat wil je nog meer ?
De afgelopen weken is hij ook weer groter gegroeid -mamma had zere rug en billen (weet inmiddels iedereen in de "Super de Broer" supermarkt), hij moest natuurlijk noodgedwongen veel meer zelluf doen.
Ook Dion is erg van het buiten spelen en hij is dan ook hele middagen op pad. Uiteraard is zijn "op pad" op gehoorafstand. Soms hoor ik hem even niet zingen, kletsen tegen iedereen die hier woont, roepen naar zijn broer, scheuren op zijn tractor, op zijn zijwieltjes door de bocht fietsen of lachen. Heb ik mijn loopje weer en ga even kijken waar hij uithangt. En dat is altijd binnen hetzelfde cirkeltje "wannik mag daarnie toch mam ?"
Dion is onwijs ondeugend en eigenzinnig, maar het is geen wegloper (al vaar ik daar uiteraard niet blind op).
Bijna elke nacht blijft hij droog en dus binnenkort maar zonder luierbroek naar bed.
Hij heeft een prachtige foto laten schieten op het KDV -waarvoor hij buiten haarlak en een ketting ook echt een luchtje op moest ?- en volgende week wordt hij geacht een modeshow te lopen op het KDV. Op een heuse catwalk…
Et moi ?
Wel, ik ga vooruit. Letterlijk xc3xa9n figuurlijk.
En dat figuurlijk ook weer letterlijk. Want we letten weer even op de calorietjes, my worst enemy weetjewel…
Stukje bij beetje kan ik meer, alleen het zitten blijft een mindere kant van dit alles. Maar tijd heelt alle wonden, die van mij ook vast wel !
Dat typen gaat trouwens ook voor geen meter op die stomme lapdancetop.
